Neden hep en büyük fedakarlıkları yapan insanlar kaybeder ? Artık alışılmış bi' sorun haline geldi bu olay. Fedakarlık yapıyorsan hakkını da almalısın be kardeşim. Hep yüz üstü kalmak neden ? Çok büyük hatalar yapıyor insan,farkında bile olmadan..
Karşılık beklemeden seversin,onun için her şeyi yapmaya göze almışsındır ama aynı tepkileri karşındakinden alamazsın.. Fedakarlık yapan insan salak mı acaba düşündürüyor insana. Fedakarlık sadece sözlük anlamı ile değil yapılanlar ile anılmalıdır bana göre. Seversin,çok seversin. Kıskanırsın,yanında gördüğün her erkek için kin tutarsın. Takip edersin,nerede ne yapmış,kimlerle takılmış,ne yemiş,ne içmiş,hangi ruh halinde. Kendine yakın görürsün,tüm içtenliğin ile ona bir şeyler kanıtlamaya çalışırsın. En önemlisi hayaller kurarsın,en büyük hayal portresine onu yerleştirirsin,bir sürü plan yaparsın,ona hayaller ile mutlu olursun be arkadaş. İşte en çok koyan şey bu insana. Bir anda tüm hayallerinin yıkılması,parçalanması. Ama kimsenin bu fedakarlıktan haberi yoktur. Sen kendi içinde yaşayıp,kendi kendine mutlu ve ya üzgün olursun. Herkes hayatına devam eder,sen ise onun devam eden hayatını sadece 'izlersin'. Onunla geçirdiğin vakitler çok değerlidir,çünkü bir daha böyle güzel anıların olmayacağını biliyorsundur ve o ana hep neşe ile bakar,üzerine -ulan keşke bunu da yapsaydık- dediğin bile olur. Bunca güzel ekşınlar varken neden yan yana değiliz? Yaptığımız(yaşadığımız) bunca şey boşa mıydı ?
Hayatta bunun gibi acılar çok nadirdir ve yanınızda olan insanlar ile güzel vakit geçirmeyi sakın unutmayın,bu karanlıkta o anları yaşayamayan çok insan var..
İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar Şu aranıp duran korkak ellerimi tut Bu evleri atla bu evleri de bunları da Göğe bakalım.. -turgutuyar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder